گروه اجتماعی: از ابتدای سال ۱۴۰۴، روند پرداخت حقوق بازنشستگان به طرز نگرانکنندهای با تأخیر همراه بوده؛ تأخیری که حالا دیگر فقط یک اتفاق نیست، بلکه به یک رویه تکراری و نگرانکننده تبدیل شده است. اگر تا دو ماه پیش، حقوقها در حوالی روز ۲۴ واریز میشد، حالا به ۲۹ رسیده و هنوز هم خبری از پرداخت نیست.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از اطلاع با ما، پرسش مهم اینجاست: این چند روز تأخیر، هر ماه جمع میشود ولی چه سرنوشتی دارد؟ آیا تأمین اجتماعی بابت این دیرکرد، سودی به بازنشستگان میدهد؟ یا این تأخیر فقط فشار مضاعفی است بر دوش قشر بازنشستهای که خرج زندگیاش را باید با تقویم سازمان هماهنگ کند؟ آیا کسی پاسخگوی پدربزرگها و مادربزرگهایی هست که با چشمانتظاری روز به روز سر میکنند؟
با گذشت بیش از سه ماه از سال، معوقات مربوط به فروردینماه هنوز تسویه نشده است. وعدهها یکی پس از دیگری داده میشود، اما در عمل، هیچ افقی برای پرداخت بدهیها وجود ندارد. در این شرایط تورمی، تأخیر در پرداخت حقوق، چیزی فراتر از بینظمی است؛ یک ظلم آشکار به معیشت بازنشستههایی که حتی رمقی برای اعتراض ندارند.
بیمه تکمیلی بازنشستگان هم دردی از آنها دوا نمیکند. سقف تعهدات آنقدر پایین است که بسیاری از بازنشستهها در همان چند مراجعه ابتدایی به پزشک یا بیمارستان، به پایان سقف میرسند. تازه این در حالیست که بسیاری از خدمات پایه مثل درمان دندان، هزینه ویزیت و دارو هم تحت پوشش قرار نمیگیرد.
آیا این همان بیمهای است که قرار بود خیال سالمندان را از بابت درمان راحت کند؟ واقعیت این است که آتیهساز حافظ بیشتر شبیه یک نام روی برگه است تا یک بیمه واقعی. بازنشستههایی که نیاز به مراجعه مکرر درمانی دارند، عملاً با بیمهای بیاثر روبرو هستند.
دولت و تأمین اجتماعی باید بدانند که با تأخیر در پرداخت حقوق، کاهش کیفیت بیمه و بیپاسخگذاشتن مطالبههای ساده بازنشستگان، تنها سرمایه اجتماعیشان را از بین میبرند. نارضایتی این قشر ـ که زمانی ستونهای سازندگی کشور بودهاند ـ عواقب اجتماعی و امنیتی سنگینی در پی خواهد داشت.
اگر هدف حمایت از بازنشستگان است، این مسیر باید همین حالا بازنگری شود. خط فقر، نباید از دل آمارها به نانواییها و داروخانهها کشیده شود. بازنشستهای که نگران نان و دارویش باشد، یعنی کشوری که از سالمندانش غافل شده است.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com